شنوایی شناسی
گوش انسان از سه بخش گوش خارجی، میانی و داخلی تشکیل شده است گوش داخلی خود دارای دو بخش مجزا شامل دستگاه شنوایی و دستگاه دهلیزی می باشد
دستگاه شنوایی همچنان که از نام آن مشخص است در حس شنیدن نقش دارد و تشکیل شده از حلزون گوش و بخش محیطی عصب شنوایی می باشد.
دستگاه دهلیزی به دو بخش مجاری نیم دایره و اتولیتها تقسیم می شود که در ایجاد تعادل و شناسایی وضعیت سر نسبت به بدن نقش دارد.
از این جهت علم شنوایی شناسی (ادیولوژی) به دو شاخه ی شنوایی سنجی و سرگیجه و تعادل تقسیم می شود.
و به متخصصین این رشته، شنوایی شناس یا ادیولوژیست گفته می شود.
شنوایی سنجی
شنوایی سنجی (ادیومتری) یکی از شاخه های علم شنوایی شناسی است که به بررسی حساسیت شنوایی برای اصوات با فرکانسها و شدتهای مختلف می پردازد.
متداول ترین آزمایشهای شنوایی سنجی که سلامت شنوایی را بررسی می کند، آزمایشهای ادیومتری، تمپانومتری و رفلکس اکوستیک می باشد.
در این سه آزمایش علاوه بر بررسی سلامت پرده ی گوش و گوش میانی، آستانه های شنوایی در محدودهی فرکانسی 8000-125 هرتز، با تفکیک فرکانسی، بررسی می شود.
علاوه بر این مجموعه تست، آزمایشات الکتروفیزیولوژی شامل ABR، ASSR و EcochG نیز در مورد وضعیت عصب شنوایی اطلاعاتی را برای ما فراهم می کنند که دو آزمایش ABR و ASSR از رایجترین آزمایشاتی هستند که برای گروه سنی نوزادان انجام می شوندکاربرد.
آزمایش EcochG از لحاظ شنوایی سنجی برای تشخیص یک نوع اختلال خاص به نام نوروپاتی شنوایی می باشد.
سرگیجه و تعادل
با توجه به اینکه بخش دهلیزی گوش داخلی که مسئول حفظ تعادل ما می باشد از بخشهای مختلفی تشکیل شده است.
لذا برای بررسی سلامت آن به یک مجموعه آزمایش چند بخشی نیاز داریم.
از رایجترین آزمایشات می توان به آزمایشهای VEMPs، VNG و ECochG اشاره کرد. در اینجا از آزمایش EcochG برای بررسی احتمال یک بیماری خاص به نام منییر استفاده می شود.
برای اطلاعات بیشتر در این مورد، می توانید به بخشهای شنوایی و تعادل، سرگیجه و اختلالات و آشنایی با تست ویدئونیستاگموگرافی مراجعه کنید.
